Журнальный мир

Andrzej Grabowski

Анджей Грабовский

BALLADA WYCZEKUJĄCA

Bądźmy szczerzy panowie

na to stać nie wielu

bo już po wieczerzy

i strzelają drzwiami

ci co się spóźnili

wcześniej nie przybyli

ale to nie byli

Trzej Królowie.

Zapachniało wierszem od sieni

z mroku myśli wynieśli poeci

Ale przecież o każdej porze

słowem można izbę rozświecić.

Zawsze znajdą się tacy goście,

którym przyda się szczypta nadziei

Przecież po to powstają wiersze

aby inni tą droga iść chcieli…

Bo nie każdy jest gotów do lotu

Ziemia często zbyt mocno przyciąga

i nie zawsze skrzydło Anioła

sięga do tych, co mruczą po kątach.

Odszukaj my od nowa słowa

jakich wyparli się politycy

Posłuchajmy, co mówią Poeci

w wierszach, których nie można zakrzyczeć.

БАЛЛАДА ОЖИДАНИЯ

Поговорим откровенно

лишь немногим это под силу

вот конец вечери

и хлопают дверями

те что опоздали

раньше не явились

но они не были

Тремя Волхвами.

Из сеней запахло стихами

принесли свои мысли поэты

Ведь годится любое время

дом словами наполнить как светом.

Здесь всегда отыщутся гости

те что примут надежду с любовью

Для того стихи возникают

чтоб других увлечь за собою…

Ведь не каждый готов к полёту

так сильно земли тяготенье

и не часто ангелов крылья

видят те, кто прячется в тени.

Так давайте отыщем слово

позабытое сильными мира

и услышим стихи Поэтов –

их ничто заглушить не в силах.

_____

Franciszek Klimek

Франчишек Климек

CO JEST WAŻNE

Zrobiłem listę moich braków

tych w remanencie i w dorobku:

w portfelu – tylko znak Zodiaku;

w majątku – myślnik po dwukropku.

W lodówce bryndza, w szafie mole,

w barku – to już mnie nie dotyczy,

lecz za to w kuchni – KOT na stole!

I to jest ważne! To się liczy!

Ja przy talerzu, on przy misce,

czasami bywa, że odwrotnie,

a kiedy resztki już na łyżce,

obu nam robi się markotnie.

Ale to nic i mniejsza o to,

ja się nie żalę nad złą dolą:

jeżeli serce oddasz kotom,

one ci zginąć nie pozwolą.

Bo czy to w mieście, czy też w lesie,

kot ci okaże dobrą wolę,

zawsze coś złapie i przyniesie,

nawet położy ci na stole.

Morał wynika z tego taki:

nie załamujmy się w kłopotach,

nieważne, jakie inne braki,

ważne, żeby nie brakło kota.

ЧТО ВАЖНО

Составил список я своих нехваток

имущественных и всех прочих:

в наличных – знаки зодиака;

в недвижимости – только прочерк.

Моль в гардеробе, соль в кастрюле,

А в баре, как в Сахаре, сухо,

зато на кухне – КОТ на стуле!

И это важно! В этом сущность!

Я при тарелке, он при плошке,

и в них порой бывает пусто,

когда кусок последний в ложке,

становится обоим грустно.

Но это пустяки, поверьте,

ведь не грозит мне злая доля:

если котам ты отдал сердце,

они погибнуть не позволят.

Ведь в городе и в тёмной чаще

тебе твой кот всегда поможет,

поймает что-нибудь, притащит

и даже сам на стол положит.

Мораль из этого такая:

в беде печалиться не надо,

пусть нам чего-то не хватает,

важно, чтоб кот всегда был рядом.

_____

Józef Baran

Юзеф Баран

BALLADA O ARENIE CYRKOWEJ

na koniec - rozwiązano teatr

więc cała w sztucznych ogniach teraz

kręci się arena cyrkowa

naszych czasów metafora

nic tu na pewno wszystko na niby

małpa jest cyrku idolem

karzeł podkręca szatańską korbkę

arena toczy się kołem

niczym piłeczki w palcach żonglerów

duszyczki nasze wirują wkoło

życie przestało być sztuką

i stało się sztuczką cyrkową

dwie siostry syjamskie: prawda kłamstwo

wbiegają w zwinnych podskokach

nikt nie odróżni jednej od drugiej

są w jednakowych trykotach

Bóg gdyby nawet w krzaku ognistym

pojawił się między nami

mówilibyśmy że to magik

kolejną sztuczką nas mami

lecz dokąd można w cyrku żyć

pytamy stojąc na głowie

słyszymy drwiący błazna śmiech

i to jedyna odpowiedź

БАЛЛАДА О ЦИРКОВОЙ АРЕНЕ

под конец разогнали театр

и вот вся в бенгальских огнях

цирковая кружится арена

метафора нашего дня

здесь все понарошку все набекрень

в цирке мартышка – звезда

карлик крутит шарманку день в день

арена кружится ей в такт

мячами в ловких жонглёрских руках

наши души летают вокруг

жизнь уже не искусство а так –

всего лишь искусный трюк

сестрички сиамские – правда и ложь

выбегают и скачут легко

отличий меж ними ты не найдёшь

ведь они в том же самом трико

даже если бы Бог посетил этот мир

и вновь купину нам зажёг

мы сказали бы это всего лишь факир

новый фокус для нас приберёг

сколько ж можно вниз головою стоять

в цирке жить столько зим столько лет

но в ответ лишь смеётся ехидно паяц

и другого ответа нет

_____

Andrzej Krzysztof Torbus

Анджей Кшиштоф Торбус

ROMANS WERTYŃSKIEGO

Tak niewiele po tobie zostało

kosmyk włosów, ot nic wielkiego

i co wieczór grany za ścianą

stary romans Wertyńskiego

Jeszcze schody co wiodą na parter

suknia która z wieszaka chce sfrunąć

i to okno na oścież otwarte

z przywiędniętą już nieco petunią

Dziś znajomi wpadli na chwilę

małą kawę wypili i poszli

zapachniało po nich jesienią

jak po naszej dawnej miłości

Nie pytali mnie wcale gdzie jesteś

twego krzesła nikt jeszcze nie zajął

choć w pokoju innym powietrzem

perfumami innymi powiało

Tylko romans ten romans za ścianą

ciągle po czymś czy po kimś tak płacze?

Pan Wertyński między książkami

chciałby życie rozpocząć inaczej

РОМАНС ВЕРТИНСКОГО

Ты оставила мне так мало

прядь волос, вот такая безделка

да романс Вертинского старый

что звучал каждый вечер за стенкой

А ещё крутые ступени

да в шкафу крылатое платье

да петуний увядшие стебли

на окне что распахнуто настежь

Приходили сегодня гости

кофе выпили и ушли

после них осталась лишь осень

словно запах ушедшей любви

О тебе не спросили ни слова

твоё место никто не занял

только в комнате воздухом новым

вдруг пахнуло другими духами

Но романс тот романс с пластинки

ну о чём иль о ком он так плачет?

Словно сам господин Вертинский

жизнь хотел бы прожить иначе

_____

Dariusz Tomasz Lebioda

Дариуш Томаш Лебёда

NOC NA ZAKAUKAZIU

Jewgienijowi Czigrinowi

Nigdy nie przestawaj pytać

granatowych gór ile jeszcze

czasu zostało –

gdy słońce zachodzi za szczyty

i noc czarnym tiulem okrywa

drogi

nie przestawaj wątpić

w ułudę świata

gdy milkną barwne ptaki

żbik kryje się w uskoku

i koziorożec ssie sól

ze skały

patrz na dalekie śniegi

i nie przestawaj czuć

tętna krwi w żyłach

wpatruj się w gęsty

mrok i dotykaj

wieczności

każdym ciepłym

tchnieniem

Gandzasar, 2014

НОЧЬ В ЗАКАВКАЗЬЕ

Евгению Чигрину

Никогда не переставай спрашивать

у синих гор сколько ещё

времени осталось –

когда солнце заходит за вершины

и ночь чёрным тюлем окутывает

дороги

не переставай сомневаться

в иллюзорности мира

когда умолкают разноцветные птицы

дикий кот таится в расщелине

и козерог слизывает соль

со скалы

смотри на далёкие снега

и не переставай чувствовать

пульс крови в жилах

всматривайся в густой

мрак и прикасайся

к вечности

каждым теплым

вздохом

Гандзасар, 2014